Een poëtische soloperformence halverwege fictie en autobiografie. De hypergevoelige performer, beeldend kunstenaar en schrijver Jihan Imago spreekt van dakloosheid, van een lang genezingsproces, van een tragisch lot waarin het hoofdpersonage aan de dood ontsnapt. Zijn verhaal is een gebed, een levensadem, een impuls, een helend lied, een verhaal over hoe lief te hebben en te overleven.